Werd het als een probleem gevoeld dat men, wat het bestuur betrof, uit Engeland gekomen Nederlandse gemilitariseerde gezagsdragers boven zich had gekregen? Misschien door sommigen wel, maar door anderen bepaald niet. Velen waren er in de ruim vier jaren van de Duitse bezetting aan gewend geraakt om zonder enige vorm van inspraak bestuurd te worden, n1.krachtens verordeningen van de Reichskommissar en besluiten van de Nederlandse secretarissen-gerieraal. Nu waren er de wetsbesluiten van de Londense regering en de verordeningen van de chef-staf Militair Gezag. Er was een grote behoefte om zich onder Nederlandse autoriteiten weer veilig te voelen. Verheugend was het dat men prins Bernhard opnieuw kon zien (hij werd in Maastricht dat hij daags na de bevrijding bezocht, uitbundig toegejuicht) en dat hij nu een Britse in plaats van een Nederlandse militaire uniform droeg, werd geenszins als een bezwaar gevoeld, integendeel: die Nederlandse uniformen leken hopeloos ouderwets, de Britse betekenden dat wie ze droeg, deel uitmaakte van de gigantische macht welke het Derde Rijk zou verslaan.