Geven wij daar een overzicht van 1, dan merken wij in de eerste plaats op dat in België tijdens de bezetting naast een veelheid van kleinere illegale organisaties twee grote waren ontstaan, een 'linkse' en een 'rechtse', die elkaar met wantrouwen bekeken. De 'linkse' was het Front de l'Indépendance (het Onafhankelijkheidsfront), dat in maart '41 was opgericht en waartoe korte tijd later de illegale Belgische Cornrnunistische Partij was toegetreden. Een van de oprichters van het Front, Fernand Demany, werd toen ook communist; binnen de organisatie bleven de communisten overigens een minderheid vormen. De organisatie deed talrijke illegale bladen en oproepen verschijnen (de communisten gaven ook eigen illegale bladen uit) en verrichtte in België werk dat men kande Survey of International Affairs 1939-1946 ([955), een uitgave van het Royal InstituteDernany, F.Erskine, G. W. E. J.Ganshof van der Meersch, W. J.Illegalireit, BelgischeOnafhankelijkheidsfronr (België)Tschoffen, P.PROBLEMEN VOOR HET MILITAIR GEZAGvergelijken met wat de LO en de KP in Nederland deden. Het KP-werk werd verricht door de Croupes d'Action FI (de Actiegroepen van het Onafhankelijkheidsfront) die later gedeeltelijk opgingen in de meer communistisch georiënteerde Armée Beige des Partisans Arrnés (het Belgisch Leger der Gewapende Partisan en) waarvan veel oud-Spanjestrijders deel uitmaakten; daarnaast werden, speciaal ter voorbereiding van een algemene opstand, in '43-'44 door de leiding van het Front de l'Indépen dance de Miliees Patriotiques (de Patriottische Milities) in het leven geroepen waarin maar weinig communisten een plaats vonden. Na de bevrijding werden in België (er vond daar een officiële registratie van illegale werkers plaats) ca. dertienduizend Belgen 'erkend' als oud-leden van de Armée Beige des Partisans Armés en ca. twee-en-twintigduizend als oudleden van de Miliees Patriotiques.