Die wensen, naar Washington doorgegeven, werden daar in eerste instantie aan Churchill en de Britse Chiefs oj Staff voorgelegd. Churchill, die inmiddels vergeefs gepoogd had, van Kleffens' reis naar Washington te voorkomen 1, placht geen belangrijke beslissing te nemen zonder goedkeuring van zijn War Cabinet, maar om voor al die beslissingen, voorzover zij de oorlog tegen Japan betroffen, ook de goedkeuring te vragen van de Nederlandse regering alsook van de regeringen van Australiƫ en Nieuw-Zeeland (die hadden bij nader inzien beide geƫist, de Australische uitgesproken bruusk, dat zij vertegenwoordigd zouden zijn op het niveau waar de beslissingen zouden vallen), ging hem te ver. De Britse Chiefs of Staff voelden daar al evenmin voor; zij hadden op tal van punten met hun Amerikaanse collega's overhoop gelegen en nu uiteindelijk overeenstemming bereikt was, zagen zij er tegen op, de stemming te bederven door op wijziging van gemaakte afspraken aan te dringen. Major-General Sir Hastings Ismay, Churchills verbindingsman met de Britse stafchefs die in Londen gebleven was, werd dienaangaande door een ondergeschikte van Washington uit aldus ingelicht: