In mei had een Amerikaans vliegtuig de componenten van twee atoombommen, behalve de U-235 en het plutonium, naar Tinian in de Marianen gebracht; midden juli bracht een kruiser er dat splijtmateriaal heen. Bemanningsleden van een eskader B-29's hadden inmiddels een speciale training ontvangen om atoombommen af te werpen en er was al eind ,44 een eerste lijst opgesteld van mogelijke doelen. Op 16 juli vond de proefexplosie van een plutoniumbom in de woestijn van Nieuw-Mexico plaats. Zij slaagde perfect. Truman die zich toen in Potsdam bevond, werd ingelicht. In een reeks gesprekken raadpleegde hij er zijn voornaamste adviseurs: Byrnes, Stimson en dé joint Chiefs of Staff: op één na waren zij van mening dat er geen reden was om van het op 18 juni genomen besluit af te wijken - die ene was de stafchef van de Army Air Forces, generaal H. Arnold, die meende dat Japan louter door voortzetting van het bombarderen van zijn steden tot overgave kon worden gedwongen. 'I asked General Marshall', schreef Truman acht jaar later,
Arnold. H .Atoombom, 7' 572n; 10bByrnes, J. F.Freed, F.Groves. L. R .Joint Chief of Staff(Ameribanse)Manhattan-projectMorton. L.Nieuw-MexicoSowjet-UnieStimson, H. L.TinianTruman, H.S.HIROSJIMA NAGASAKI'what it would cost in lives to land on the Tokyo plain and other places in japan. It was his opinion that such an invasion would cost at a minimum one quarter of a million casualties, and might cost as much as a million on the American side alone, with an equal number of the enemy.'