Redelijke onderkomens voor de mensenmassa's die bij de aanleg van de spoorweg werden ingezet, achtten de japanners niet nodig. Die mensenmassa's schoven op (in Birma zuid-, in Thailand noordwaarts), naarmate de spoorbaan vorderde. Hier en daar waren zij ondergebracht in primitieve tenten of in barakken, die zij eerst zelf moesten bouwen (de grootste complexen kwamen op de punten waar een tijdlang de meeste arbeiders werkten: de basiskampen), maar elders moesten de krijgsgevangenen en de romoesja's in de openlucht slapen, tijdens de natte moesson dus in de modder, tijdens de droge op de harde, stoffige grond.