Op twee punten vergemakkelijkte het kabinet-Beel vervolgens het contact van die commissie met de Republiek: begin augustus ging het er in beginsel akkoord mee dat het de facto-gezag van de Republiek niet alleen over Java maar ook over Sumatra zou worden erkend, tenminste 79
Commissie-Generaal
Pemoeda 5
als een voorlopig onderzoek zou aantonen dat de Sumatranen dat begeerden, en eind september keurde het, een voorstel van van Mook volgend, unaniem goed dat de Commissie-Generaal, die inmiddels in Batavia was aangekomen, desgewenst ook met Soekarno zou onderhandelen - meer dan een jaar nadat hij president van de Republiek was geworden, was dus de 'marionet der Japanners'
ook persoonlijk als onderhandelingspartner aanvaard. Een en ander maakte van Mook uitgesproken optimistisch.' De Malino-conferentie was, meende hij, een succes geworden - vier grote staten zag hij nu ontstaan: Java, Sumatra, Borneo, de Grote Oost; Nederlandse diensthoofden en adviseurs zouden de organen van de Republiek kunnen versterken en in het federale centrum zou men Indonesiƫrs in de regering kunnen opnemen en, voorzover Nederlanders voorlopig de leiding der departementen zouden behouden, Indonesiƫrs aan hen toevoegen 'om het vak te leren'
, aldus een nota die hij op 27 september aan de Commissie-Generaal voorlegde.' Natuurlijk, rust en orde moesten worden hersteld - dat moest men, aldus van Mook, op Java en Sumatra in eerste instantie aan de organen van de Republiek overlaten.