'Zij hebben', had Schermerhorn op de laatste dag van zijn besprekingen met Soekarno en Hatta geschreven, 'een jaar gepraat over 100 % Merdeka en het is een uiterst pijnlijke operatie om daarvan iets tegenover de volgelingen te moeten inslikken.' Pijnlijk was het inderdaad. De Republiek pretendeerde de gehele archipel te vertegenwoordigen, maar in het akkoord van Linggadjati was slechts sprake van haar erkenning defacto op Java en Sumatra - erkenning ter voorbereiding van haar invoeging in de Verenigde Staten van Indonesië die onder de Nederlandse Kroon zouden ressorteren. Zou dat aanvaard worden? Er werd een grote voorlichtingscampagne op touw gezet, waarvan de strekking was dat het akkoord van Linggadjati vooral van belang was om de positie van de Republiek te versterken en dat haar leiders hun einddoel niet uit het oog verloren. Hatta betoogde op 3 december jegens een gehoor van studenten in Djokjakarta dat het akkoord een 'springplank' was voor een volgende fase van de strijd 'ter verovering van de soevereiniteit en de vrijheid van een Indonesische Republikeinse staat die geheel Nederlands-Indië omvat'; zij die zich tegen het akkoord keerden, deden zulks, aldus Hatta, 'uit romantisch heroïsme'." Sjarifoeddin, die (wij maakten er al melding van) op Sumatra rondreisde om er te bereiken dat de Republikeinse troepen zich aan de in oktober voorlopig vastgestelde wapenstilstand zouden houden, zei er op 6 december dat uit het akkoord van LinggadjatiBandoeng aan de gouverneur van Java, a.v., dl. VIII, p. 404 e.v. 3 Aangehaald in Bank, p.Commissie-GeneraalIndische Nederlanders (Indo-Europeanen)Linggadjati-overeenkomstSchermerhorn, W.Sjarifoeddin, ArnirVerenigde Staten van Indonesië (poging tot vorming van)DE REPUBLIEK EN LINGGADJATIvoortvloeide dat de Republiek uiterlijk op I januari' 49 ook dejure zou zijn erkend. 'Als de overeenkomst is ondertekend door beide partijen', betoogde hij verder, 'mogen onze schepen naar buiten, mogen wij gezanten naar het buitenland zenden, mogen wij onze eigen vliegtuigen gebruiken en onze eigen vlag voeren.' De Sumatraan A. K Gani, minister van welvaart, had daaraan toegevoegd dat de Unie een onding was: