Het was de Nederlandse troepen bekend dat de strijdlust van de TRI en pemoeda-eenheden die zich rond hun enclaves bevonden, voortdurend werd aangewakkerd door een woeste, tot haat opzwepende propaganda die, zo zij al niet van de Republikeinse autoriteiten in Djokjakarta uitging, in elk geval door dezen werd getolereerd. Van maand tot maand groeide dan ook bij die troepen het ongeduld. Zij wisten dat zij kundiger, beter uitgerust en mobieler waren dan hun tegenstanders - wanneer zouden zij verlof krijgen om die tegenstanders aan te pakken? Was eenmaal de Republikeinse regering in Djokjakarta uitgeschakeld, dan zou, zo vertrouwden zij, binnen afzienbare tijd op heel Java, ja in heel Indonesiƫ de rust kunnen worden hersteld.