Het was voor Den Haag vaak uiterst moeilijk, een evenwicht te treffen tussen wat Duitsland eiste en wat Engeland toestond. Wat de Duitsers verlangden, was duidelijk: Nederland moest aan Duitsland minstens blijven leveren wat het placht te leveren, zo mogelijk meer. Dr. Hirschfeld, herhaaldelijk in Berlijn, kon niet anders doen dan zijn Duitse gesprekspartners voorhouden dat dit een onmogelijke eis was: Engeland beheerste de toegangen tot de Noordzee, men was afhankelijk van hetgeen Engeland doorliet. Enkele malen onderstreepte hij dat Nederland aan Duitsland bijzondere hulp geboden had: na het uitbreken van de tweede wereldoorlog was nog verlof gegeven, grote partijen rubber, koper en wol uit ons land naar Duitsland uit te voeren" - aan koper alleen al IIOO ton." Verder had Nederland aan Duitsland geheime kredieten verstrekt om via andere landen rubber en tin in
Algemene Nederlandse Invoer Cen trale (Anic)Blokkade van DuitslandConsulaat, Duits, in AmsterdamForeign Office/State Department Document CenterGriekenlandHandel (Nederland)Medlicorr, W. N.PortugalZwedenOP ZOEK NAAR EVENWICHTte slaan.! En tenslotte pernutteerde Nederland alle Duitse zeeschepen die Rotterdam wilden aandoen, gebruik te maken van zijn territoriale wateren: daar waren ook de schepen bij, die de Zweedse ijzerertsen aanvoerden welke voor de hoogovens van het Ruhrgebied van grote betekenis waren. Zolang die schepen zich binnen de Nederlandse driemijls-zone bevonden, kregen ze zelfs een eskorte van Nederlandse marine-eenheden. Met veel waardering gewaagde de Duitse consul-generaal in Amsterdam van deze 'stille, wohl wol/ende Mitwirk£lng der hol/ändischen Marine.'2 Het kon alles niet voorkomen dat, toen in april de bovengeschetste regeling met Engeland van kracht werd, een van de ambtenaren van het Auswártige Amt vastlegde dat Nederland hiermee 'zweifellos einen graben Neutralitätsbruch. begangen' had. 3