Door middel van intriges welker beschrijving ons hier te ver zou voeren, droeg Seyss-Inquart er een jaar na de Anschluss het zijne toe bij om Slowakije tot een Duitse satellietstaat te maken; het werd de aanloop tot Hitlers intocht in Praag. In de maanden die volgden, had hij slechts klein werk om handen; een plan om hem tot Duits gezant in Slowakije te benoemen, werd door von Ribbentrop getorpedeerd. Seyss-Inquart was inmiddels (I mei '39) Reiihsminister geworden. Politiek betekende zulks een zekere statusverhoging. De practische voordelen waren overigens ook niet te versmaden: een eigen
Bürckel, J.
Himmler, H.
Seyss-Inquart, A.
Seyss-Inquart-Maschka, G.
Tsjechoslowakije
verbindingsbureau in Berlijn met een eigen kleine staf, een nog fraaiere dienstauto, kansen op een luxueuze ambtswoning (een villa uit Joods bezit), een fonds voor geheime uitgaven ad 100.000 Rm. per maand en een vaste wedde van een kleine 4000 Rm. per maand - het waren alles privileges waar geen enkele ministeriële arbeid tegenover hoefde te staan: in een kabinet dat door Hitler nooit bijeengeroepen werd, was hij minister zonder portefeuille. Dat laatste kan hem, ijverig man als hij was, niet aangenaam geweest zijn. Het is dan ook denkbaar dat hij in de herfst van '39 met goede verwachtingen de nieuwe functie op zich nam waar wij in ons vorig hoofdstuk al melding van maakten: plaatsvervanger van Hans Frank, de in Krakau zetelende Generalgouverneur van wat nog van Polen restte; in datzelfde Krakau was Seyss-Inquart, toen Frank eind oktober benoemd werd, al een maand lang hoofd van de civiele afdeling der Militdrvetwaltung geweest.