Die omstandigheden waren buiten Duitslands grenzen gunstiger dan daarbinnen. Himmler had voor zijn Allgemeine SS Duitsland ingedeeld in districten, Oberabschnitte, die samenvielen met de oude militair-territoriale indeling in Wehrkreise. Zulks had grote voordelen: Duitslands indeling in Wehrkreise verschilde namelijk van die in 'provincies' of in Gaue van de NSDAP. De Rijhere SS- und Polizeiführer zou dus minder snel in cornpetentie-conflicten verzeild raken met, b.v., een Oberpräsident die vaak tegelijk Gauleiter was. Bovendien kon de Rijhere SS- und Polizeiführer die juist over een Wehrkreis zijn wakend oog liet gaan en binnen dat gebied alle SS formaties commandeerde en onmiddellijk kon oproepen, snel tot tegenactie overgaan indien (Hitler en Himmler moeten van '37 af die mogelijkheid onder ogen gezien hebben) de Wehrmacht ooit pogen zou, het Naziregime ten val te brengen.' Niettemin: in Duitsland waren de Rijhere SS und Polizeiführer van het moment af dat zij in functie traden (september '39), homines novi: nieuwelingen die, hoewel representanten van een geheimzinnig en gevreesd, octopus-achtig machtsapparaat met duizend tentakels, toch eerst moesten opboksen tegen de hoogste bestuurs- en partijfunctionarissen die als regel hun gevestigde invloed verdedigden met alle argumenten en, waar nodig, ook met alle listen en lagen die hun jaloerse inborst hun ingaf. De bezette gebieden waren daarentegen in dat opzicht maagdelijk terrein. Daar stonden, 'in tegenstelling tot Duitsland, waar', aldus in 't Veld, 'de SS met veel inspanning het eerstgeboorterecht van staat, partij of Wehrmacht diende te ondermijnen, deze concurrenten op hetzelfde beginpunt als de SS:DuitslandHimmler, H.Rauter, H. A.SSVeld, N. K. C. A., in 'rWaffen-SSHIMMLERS RIJKallen moesten zij nog zien ... , welke rol zij bij de Neugestaltung van een pas veroverd gebied zouden spelen.'