Een hoogst belangrijke mededeling ! Want zij hield in dat de leider der NSB die in september' 40 niet verder gegaan was dan te berichtten dat hij Hitlers '
bevelen' zou '
afwachten', nu zijn gehele politieke zelfstandigheid althans in de relatie met Hitler wilde prijsgeven: de af te leggen eed van trouw zou hem volledig de handen binden. Dat klonk met name SeyssInquart en Schmidt aantrekkelijk in de oren, maar zij waren eigenlijk de enigen. In kringen van de Wehrmacht beschouwde men het bondgenootschap dat de bezetter met de NSB aangegaan was, als een formidabele politieke blunder: 'Die Begünstigung der NSB verzeihen uns die Niederländer nicht', werd in die tijd in een rapport van een der Peldkommandanturen opgemerkt! en Rauter hield er de absurde opinie op na dat vijfduizend SS-mannen voldoende zouden zijn om geheel Nederland gelijk te schakelen - men had daar de NSB niet voor nodig en zij kon niet eens helpen: 'Der Hass gegen Mussert im Vo/ke is! ja abgrundtief'2 Maar Seyss-Inquart en Schmidt, hoezeer ook twijfelend aan Musserts capaciteiten, zagen de zaak anders: de bezetter had in Nederland, vooral met het oog op de toekomst. behoefte aan politieke bondgenoten; achter elkaar hadden de democratische politieke partijen, de Nederlandse Unie en Nationaal Front zichzelf uitgeschakeld. Er restten slechts twee groeperingen: de NSB en de NSNAP-van Rappard. Die laatste had de functie gekregen, de NSB in Duitse richting te stuwen. Welnu, kon men die taak niet als voltooid beschouwen wanneer de leider der NSB bereid was, zichzelf en zijn gehele beweging door een eed van trouwonverbrekelijk aan Hitler te binden?