Het is helaas onmogelijk, de gevolgen van al deze arrestaties in de deliberaties van het Convent der Kerken nauwkeurig te volgen: na de crisis van' 23 maart werd namelijk besloten, voortaan geen notulen meer te vervaardigen. In het algemeen is het evenwel onze indruk dat deze crisis althans in '4I op het beraad in het Convent meer effect gehad heeft dan men uit de beschrijvingen van Touwen Delleman zou afleiden. Immers, terwijl de bezetter juist in de zomer en herfst van' 4I op tal van terreinen des levens sterker ging ingrijpen; 'vergaderde het Convent slechts zelden in plena ... De lopende zaken werden', aldus het rapport van de gereformeerde deputaten aan hun synode, 'behandeld in een kleiner comité, de contact-commissie, zodat van een gezamenlijk optreden van alle protestal1tSe kerken naar buiten dan ook geen sprake meer was . . . De machinerie werkt langzaam; niet alle delen werken mee en de grief, tot deputaten gericht, dat zij in gewichtige zaken met haar adviezen zo laat komt, is vooral daaraan te wijten.'
2