Voordat zich die politieke problematiek had geopenbaard, had het bericht dat de Geallieerden in Marokko en Algerië geland waren, in bezet Nederland een storm van enthousiasme ontketend. Montgomery's overwinning bij El Alamein was al met vreugde begroet, maar wat in Frans Noord-Afrika geschied was, leek van nog veel groter gewicht: de Geallieerden hadden een nieuwoorlogsterrein geopend, ze waren geland - en de landingen heetten geslaagd. 'Die freudestrahlenden Gesichter lebhafi debattierender Gruppen auf den Strassen liessen die Genugtuung uber die neue Lage deutlich erkennen. Man sak sich', aldus een Duits militair rapport, 'am Wendepuniet des Krieges und hoffie auf baldige Landung der Engländer und Amerikaner im besetzten Gebiet.'2 Wie aan het communiqué van II juni terugdacht dat meegedeeld had dat Washington, Londen en Moskou het eens waren geweest over' de dringende taak om in 1942 een Tweede Front in Europa te doen ontstaan'
, was er nu van overtuigd dat de woorden Tweede Front in Europa' pure misleiding geweest waren - geslaagde misleiding! En wat was nog méér op handen? Slag op slag zou Duitsland treffen! Nu kon toch eenieder zien dat het met Hiders macht gedaan was! 'De eindstrijd is in het zicht'
, juichte Het Parool+ Aan van Randwijk, hoofdredacteur van Vrij Nederland, werd, zo schreef hij een maand later, 'op die onvergetelijke zondag van Algiers en Oran'
de vraag gesteld 'ofhet geen tijd werd, het werk van Vrij Nederland te staken, nu de bevrijders reeds op de deuren van Europa bonzen.'! Johan H. Doom waar