Enkele dagen geleden - het was op zondag - lagen we voor de barak in het zand, vuil, zwetend en luizen vangend. Precies een stel dieren. De meesten lagen zich te schurken, want bijna driekwart heeft schurft. Ik krijg er ook last van. Maar ze laten je lopen alsof het gezond voor je is. (Mijn hemd heb ik twee maanden aan!) Ik praatte wat met kapelaan van N. uit Den Haag, die hier al acht maanden is, omdat hij geweigerd had het huwelijk van een SS-man en zijn liefje in te zegenen ... Plotseling komt er een van de beruchtste 55-Führer, 'de Drecksack" ('de smeerlap'
- zo bijgenaamd omdat hij elke gevangene met dat scheldwoord aansprak), 'op ons a£ '
Hei daar,jij', riep hij tegen de priester, 'jij kunt toch zingen, niet?' '
Ja', zei de kapelaan rustig. 'Nou vooruit dan, zing ons een stuk uit de Mis voor. Vlug!'
De priester werd bleek, maar schudde vastberaden van neen. 'Je wilt niet, Drecksack?' brulde de boef 'Ik mag alleen de Heilige Mis zingen als ik voor het altaar sta'
, zei de kapelaan kalm. Op hetzelfde ogenblik had hij een klap in zijn gezicht te pakken. 'Dan bidden'
, cornmandeerde de sadist. 'Dat wil ik wel, voor u ook', zei de priester en hij begon langzaam het Onze Vader te zeggen. Toen verdween de ploert. Wij zijn hier wat gewend, maar ik vertel je, dat we allemaal de tranen in onze ogen kregen.' (Aangehaald in Bert Voeten: Doortocht. Em oorlogsdagboek 1940-1945
Voeten, A. J.
Voeten, B.
Wolter, W. J.
CONCENTRATIEKAMPEN IN NEDERLANDKerstevangelie voor, een gereformeerde predikant sprak over een van de teksten daaruit en een kapelaan hield een lezing - er werd ook nog gedeclameerd en gemusiceerd en er trad een zangkoor op.