'een van ons'
met een bijna verlegen glimlach: 'Ik geloof, jongens, dat het nu wel tijd wordt dat we elkaar zeggen wie we zijn.'
We kregen er bijna een kleur van. En toen vielen er een paar van de allergewoonste Hollandse namen. Om onze verlegenheid te verbergen, gingen we uitwisselen wat we van te voren van elkaar geweten hadden. Dat was verdomd weinig en dat weinige meestal nog maar half juist. En toen we weer uit elkaar gingen, leek het toch alsof we een andere persoon de hand drukten dan gisteren en eergisteren."