Wij hebben eerder doen uitkomen dat de denkbeelden van deze en van Churchill enerzijds en die van de Amerikanen anderzijds ten aanzien van wat Mountbattens strijdkrachten het best konden ondernemen, in de laatste maanden van '43 en de eerste van'
44 haaks op elkaar waren komen te staan: Mountbatten en Churchill wensten het accent te leggen op een landing op Noord-Sumatra, de Amerikanen wilden dat Mountbatten zich vóór alles moeite zou geven om Noord-Birma op de japanners te heroveren teneinde zo spoedig mogelijk via de Ledo-weg een landverbinding tot stand te brengen met Nationalistisch China. De vraag wat het beste kon geschieden, was nog niet beantwoord toen het Britse Fourteenth Army in Birma, dat een beperkte aanval had ingezet om de kleine havenstad Akyab te veroveren (zie kaart III op de pag.'s 58-59), begin maart volledig verrast werd door een offensief van het japanse Vijftiende Leger. In oktober' 43 was de Birma-spoorweg gereed gekomen welke Thailand met Birma verbond, en van die spoorweg hadden de japanners onmiddellijk gebruik gemaakt om drie divisies voor een 9
Akyab
Birma
Churchill, W. S.
Honsjoe
Joint Chief of Staff(Ameribanse)
Joint War Plans Committee
Kioesjoe
Lede-weg (Birma)
MacArthur, D.
Mounrbarten, L.
Service Corps
South-East Asia Command (SEA C)
Truman, H.S.
United States Army
JAPANS OFFENSIEF IN BIRMA MISLUKToffensief gereed te maken. Had het succes, dan zouden zij, naar zij vertrouwden, in Brits-Indië kunnen doordringen - er bevond zich bij hun divisies een uit Brits-Indiërs bestaande formatie, het Indian National Army. Die formatie telde slechts tweeduizend militairen maar aan japanse kant werd gehoopt dat alleen al het bericht dat zij in aantocht was en overwinningen boekte, er toe zou leiden dat heel Brits-Indië in opstand kwam tegen het Britse gezag.