Dit tweede briefje kwam niet bij de Communist Party of Australia terecht - het werd door de Australische spoorwegarbeider die het vond en die óók een militant vakbondsman was, onmiddellijk ter hand gesteld aan een Australische, Laura Gapp, die een actief lid was van een Australische organisatie welke op eerbiediging van de burgerrechten placht aan te dringen: de Civil Rights League. Zij was ook een medewerkster van Evatt, de Minister of External Affairs, en zij ging onmiddellijk op deze pressie uitoefenen om iets ten bate van de Digoelisten te ondernemen. Bovendien kwam de Civil Rights League in actie: de League bracht vooral met hulp van Australische kunstenaars een campagne op gang, waarbij geëist werd dat de Digoelisten, politieke gevangenen van bondgenootde ex-Digoelisten en hun welgezinde Australiërs is gebaseerd op het in '75 in Australië verschenen werk van Rupert Lockwood:Boven-Digeel (kamp)BrisbaneCivil Rights League (Australië), 11cCommunist Party of Australia. 11cDiscriminarie, 11cEvatt, H. V.Gapp, L., 11cIndonesiërs in Australië, 11cInternering, in Australië, 11cInternering, in Nederlands-Indië, van ChinezenLiverpool (bij Sydney), 11cLockwood, R., 11cNieuw-Guinea, Nederlands (Irian)DE COMMISSIE VOOR AUSTRALIË EN NIEUW-ZEELANDN ederland, in vrijheid zouden worden gesteld. Die eis werd door de Australische vakbonden ondersteund. Evatt kwam onder druk te staan - èn in moeilijkheden te verkeren, want de regering-Curtin had zich jegens de Commissie en gezant van Aerssen bereid verklaard, gevangenen van Nederland in Australische detentie-oorden op te nemen.