Na de Tweede Wereldoorlog bleef de Amerikaanse publieke opinie even anti-koloniaal als zij voor en tijdens die oorlog was geweest - dat was een factor waarmee het State Department voortdurend rekening hield. Injuli '46 werd de onafhankelijkheid der Philippijnen een feit.'
Wat Indië betreft, memoreerden wij al dat de Amerikaanse autoriteiten niet in de te voorziene moeilijkheden tussen Nederland en de Indonesische nationalisten verwikkeld wilden worden- - dat hadden zij al vóór Japans capitulatie duidelijk gemaakt, o.m. met hun mededeling, eind juli '45, dat aan de mariniersbrigade geen nieuwe, uit Nederland afkomstige vrijwilligers mochten worden toegevoegd. Die lijn werd doorgetrokken: in oktober vernam het kabinet-Schermerhom dat alle lend-Iease-tekens verwijderd moesten worden van Amerikaanse auto's en vrachtauto'
s, die in Indië werden of zouden worden gebruikt, dat de op Luzon (de Philippijnen) geconcentreerde bevrijde Nederlandse en Nederlands-Indische krijgsgevangenen hun uit Amerikaanse voorraden geleverde wapens moesten teruggeven en dat de verkoop van een grote partij, op Australisch-Nieuw-Guinea liggende Amerikaanse wapens (ca. 25000 karabijnen met de daarbij behorende munitie) niet zou doorgaan. Niet alleen het kabinet-Schermerhom en van Mook kregen met dat Amerikaanse gebrek aan medewerking te maken maar ook Mountbatten: hem werd midden december door Washington meegedeeld dat hij voortaan geen Amerikaanse schepen mocht gebruiken om onder hem dienende troepen naar Nederlands-Indië te vervoeren.