1 A.v., p. 13. ']. H. Th.]. Westen: 'Relaas van mijn belevenissentussen 10 mei en II juni 1940'
, p. 16-18 (a.v., no.
Asten
Maaslinie
Peel-Raamstelling
Westen, J. H. Th. J.
Zuid-Limburg
overeenkomstig proces af? Wij mogen niet generaliseren. Nagenoeg aile militairen waren in den beginne bevreesd - bevlogen van de angst, gewond te raken of het leven te verliezen. De een at in zijn nervositeit alles op wat maar eetbaar was (om te beginnen het militaire noodrantsoen), de ander kon geen hap door de keel krijgen. Schokkend was steeds de vuurdoop - het fluiten der kogels en gieren der granaten, de ontploffingen, het zien van de eerste gewonden, de eerste gesneuvelden. Ergens bij de Maas in NoordBrabant doken twee Duitse duikbommenwerpers op een Nederlandse luchtafweerbatterij neer. 'Een van de mannen van het afweergeschut'
, schreef een militair die met zijn compagnie langstrok, 'was doodgeschoten. Het is moeilijk, de emotie te beschrijven die we voelden toen we hem zagen liggen. Je was verontwaardigd maar niet eens razend, meer nieuwsgierig dan iets anders. De eerste gesneuvelde! 'Ik wou dat ik voorlopig een vogeltje was'
, zei iemand. Het was de eerste keer in zijn leven dat hij een dode zag. Het was een schok, zoals de beschieting uit de lucht, waarvan geen van ons tevoren een voorstelling had. De rest van die dag lagen we langs de dijk, zoveel mogelijk onder de bomen. Wij waren al gedemoraliseerd.I