Nauwelijks aangevangen, zakte de verdediging van de Zuid- Willemsvaart dus over de volle lengte ineen. Kon men ergens anders in Noord-Brabant standhouden, hoe kort ook? Het terrein bood er geen gelegenheid toe: de Zuid-Willernsvaart was het enige obstakel dat van bij de Maas tot bij de Belgische grens dwars op de opmarsrichting van de Duitsers lag. Elke andere 'linie'
zou alleen op de kaart bestaall en het Noordbrabantse land met zijn talrijke straatwegen waarvan verscheidene in de richting oost-west liepen, was bij uitstek geschikt voor een snel oprukken met gemotoriseerde eenheden en lichte pantserwagens; achter die Duitse voorhoede volgden de zware tanks van de ode Panzer-Division die, met de Moerdijkbrug als doel, in de nacht van 10 op II mei knarsend de brug bij Gennep begonnen te passeren; op die Panzer-Division volgden infanterie-divisies die, om maar sneller voorwaarts te komen, waar zij het konden, in steden en dorpen auto's en fietsen vorderden. Duitse ordonnansen reden heen en weer met knetterende motoren, ook de Duitse radioverbindingen werkten goed. Boven die oprukkende strijdmacht beheerste de Luftwaffe het luchtruim. Geen Nederlands, geen Geallieerd toestel vertoonde zich. Pas in de nacht Vall 13 op ra mei, op rz mei overdag en in de nacht van de rade op de r sde liet een handvol verouderde bommenwerpers van de Royal Air Force bommen vallen in de buurt van Eindhoven, Tilburg, Breda en Roosendaal- - die aanvallen hadden weinig om het lijf en de strijd was toen al beslist.