Binnen het geheel van de Duitse heersers in ons land had Rauter een eigen positie. Dat hij als Generalleommissar [ür das Sicherheitswesen de ondergeschikte was van de Reichsleommissar, was niet louter een formaliteit. In het menselijk vlak had Seyss-Inquart, een meer volwassen persoonlijkheid, een natuurlijk overwicht op hem, maar (wat minstens zo belangrijk was): SS-Ober gruppen[iihrer Seyss-Inquart had de mogelijkheid, rechtstreeks met Himmler, ja met Hitler in contact te treden, en hoefde zich niet door Himmler, laat staan door Rauter de les te laten lezen. Hinderlijk was het wèl voor de Reichskommissar, te weten dat over elk woord dat hij sprak en over elke beslissing die hij nam (of uitstelde, of niet nam) rechtstreeks gerapporteerd werd aan Himmler die regelmatig het oor van de Führer had. Onze algemene indruk is evenwel, dat Himmler en Seyss-Inquart, wanneer zij onder vier ogen spraken, samen het hoofd konden schudden om de kinderlijke impulsiviteit van een doordraver als Rauter.