Op zondagnovember begonnen de landingen. In Marokko stuitten de Amerikanen op verzet en bij Algiers en Oran klopten de Amerikaanse berekeningen al evenmin. Een opstand van de Giraudisten werd door de Franse autoriteiten snel neergeslagen en de generaal zelf die, na uit ZuidFrankrijk gehaald te zijn, naar Algiers overgebracht was, bleek geen enkel gezag te hebben. Drie verwarrende dagen volgden - tot de Geallieerde opperbevelhebber, generaal Dwight D. Eisenhower, opnovember een regeling trof met de man die tot aprilminister-president van VichyFrankrijk geweest was, admiraal Darlan. Deze had zich louter bij toeval (hij bracht een bezoek aan een zoon die ziek was) opnovember in Algiers bevonden. Eisenhower besefte dat de Franse autoriteiten die Giraud als een usurpator,een werktuig in Amerikaanse handen beschouwden, de aanwijzingen van Darlan zouden volgen. De admiraal werd nu als hoogste Franse autoriteit in Noord-Afrika erkend; als contraprestatie gelastte hij de
Algiers
Bormann, M.
Darlan, F.
Eisenhower, D. D.
270. 272. 289. 310. 350. 363. 364. 373. 385. 387. 426• 567. 577n• 630. 643. 906• 934; 5
Geallieerde oorlogvoering
Giraud, H.
Marokko, Frans
Murphy, R.
Franse troepen (die hij onder Giraud plaatste) het vuren te staken. Het was een transactie, niet onbegrijpelijk uit _militair oogpunt (Stalin achtte haar 'perfectly correct'l), maar die in de politieke sfeer verontwaardiging wekte bij de Gaulle, bij diens grote beschermer in het Britse War Cabinet, de minister van buitenlandse zaken Anthony Eden, bij een groot deel van de Britse publieke opinie en, sterker nog, bij de verzetsgroepen in Europa die zich onder 'bevrijding'
heel iets anders voorgesteld hadden dan de erkenning van het oppergezag van een Darlan die, hij mocht dan minder pro-Duits zijn dan zijn opvolger Pierre Laval, tot ruim een half jaar tevoren de leiding had gehad van een autoritaire, met Duitsland samenwerkende regering.