De eerste was dat Seyss-Inquart en Schmidt zich inderdaad soms afvroegen of men van Nederland een grotere krachtsinspanning ten bate van de Duitse oorlogvoering verwachten kon indien de NSB aan de macht kwam; de tweede, dat zij beiden, zij het uit verschillende motieven, in beginsel tegen een NSB-regering geen bezwaar hadden - Seyss-Inquart niet, omdat hij een 'nationalistisch'
NSB-bewind als een tussenstadium zag op de weg naar het 'Grootgermaanse'
rijk welks vestiging hij toen nog (de Duitse troepen naderden de Kaukasus, de landing bij Dieppe was afgeslagen, Rommel stond dicht bij Kairo) voor zeker hield, en Schmidt niet, omdat hij een 'regering'
van aan hem verknochte NSB'ers als een aanloop beschouwde tot de verwezenlijking van zijn eerzuchtige droom: hij zou de Gauleiter worden die in Nederland namens Hitler in feite een soort opperbestuur zou uitoefenen. De derde reden was dat Seyss-Inquart en Schmidt vertrouwden over voldoende machtsmiddelen te beschikken om het 'nationalisme'
waarvan Mussert in zijn toespraak vanjuli weer zo hinderlijk getuigd had, in toom te houden - trouwens, in diezelfde tijd bleven zij actieve steun verlenen aan
Cairo
Dieppe
Hitler, A.
Kaukasus
Musserr, A. A.
Nationaal-Socialistische Beweging (NSB)
Radiotoestellen, rooflinlevering van
Rommel. E.
Seyss-Inquart, A.
SS
Vorderingen/Inlevering/Roof
Vrijwilligerslegioen Nederland
DECEMBER '42-FEBRUARI '43het weekblad De Misthoorn dat met ware wellust wangedragingen van individuele NSB' ers aan de kaak ging stellen." Maar misschien was de vierde reden waarom de Reichskommissar en zijn politieke adviseur, de Generalhommissar eur besonderen Verwendung, Mussert en zijn NSB naar voren schoven, wel de belangrijkste: eind augustus waren zij verrast door een besluit van Hitler dat hun de indruk gaf dat deze de politieke verantwoordelijkheid voor Nederlands toekomst aan Himmler, de grote tegenstander van de NSB, gedelegeerd had.