De Rijke was niet de enige die een Nederlands concentratiekamp als wenselijk was gaan beschouwen. Voor de secretarissen-generaal (die zelfs de rechter hadden willen uitschakelen!) gold, gelijk vermeld, hetzelfde. Schokker, de gemachtigde voor de prijzen, zei in maart' 42 dat hij diegenen 'die zich hebben schuldig gemaakt aan economische delicten', in 'werkkampen' wilde onderbrengen", Schrieke juichte het toen toe dat die overtreders 'thans worden gestraft met opname in de concentratiekampen in Duitsland'4 - maar dat waren er slechts weinigen. In april kon Schrieke evenwel meedelen dat er twee kampen in Nederland zouden komen: één bij de Dollard,2 Vergad. p.g.: Notulen, 24 dec. 1941, p. 5. 3 NSB, propagandaraad: Notulen, 13 maart 1942, p. 3 (NSB, 206). 4 A.v., 20 maart 1942, p.College van Secrerarissen-CeneraalEconomische rechtspraakGevangenissen en Huizen van Bewaring in NederlandProcureurs-generaalRijke, W. J. deSchokker, H. CSchrieke, J. J.'IN NAAM VAN HET RECHT'één in het fort Spijkerboor bij Utrecht. Korte tijd later meenden de vijf 'fouten' onder de commissarissen der provincie dat voor ernstige overtreders 'eine Deportation nach und das Verrichten von Zwangsarbelt in den be setzien Gebieten von Ost-Europa das angewiesene Mittel' zou zijn 1 SeyssInquart wees dat denkbeeld af: het zou de 'Oostinzet' compromitteren. Bovendien had de Reichskommissar toen in beginsel al besloten, een strafkamp in Nederland in te richten; daar moest een streng regime ingesteld worden, 'keine Sommerjrischen, daher auch entsprechendes Bewachungspersonal'; de Reichs kommissar dacht bij dat laatste aan het SS- Wachhataillon Nord- West dat al het concentratiekamp Amersfoort bewaakte.ê