Telt men de personen op die wij in het voorafgaande noemden, dan komt men al tot een totaal van zeven-en-twintig. Het is wel aannemelijk dat niet al die zeven-en-twintig aanvankelijk wisten dat men het op het Amsterdamse bevolkingsregister gemunt had, maar hier mag men geen bewijs in zien voor de veronderstelling dat grote voorzichtigheid betracht werd. Vele anderen, wier namen wij niet vermeldden, waren ook al in het geheim van de op touw gezette operatie ingewijd. Het was zulk een grandioos plan - menigeen die er aan zou deelnemen, vond het een te zware opgave om er jegens personen die hij goed meende te kennen, over te blijven zwijgen. Voor de initiatiefnemers gold hetzelfde. 'Ik was een keer'
, zo vertelde ons later mr. Ie Poole, in die tijd medewerker van de spionagegroep 'Dienst-Wim'
maar ook een afnemer van van der Veens nagemaakte pb's, 'in Amsterdam in het Noordhollands Koffiehuisbij het Centraal Station voor een bespreking met een van rijn illegale relaties. Wil Sandberg was daar ook en later kwam van der Veen erbij. Daar werd een plattegrond op tafel gelegd en rij getoond hoe men het bevolkingsregister kon overvallen. Ik: vond dat onvoorzichtig, men kende mij veel te weinig om mij die dingen zomaar te vertellen.'!