Rookartikelen werden verkocht door ca. twintigduizend sigarenwinkeliers, door ruim twintigduizend winkeliers die ook andere artikelen verkochten en voorts in een kleine twintigduizend café's, restaurants en hotels. In de loop van ' 4I ontwikkelde zich een levendige zwarte handel, vooral van de kant van de sigarenwinkeliers die hun omzet drastisch zagen dalen. In april '42 werd de distributie ingevoerd (tegelijk met die van versna.peringen) waarbij mannelijke personen van achttien jaar en ouder en vrouwelijke van vijf-en-twintig jaar en ouder (merkwaardige discriminatie!) konden kiezen tussen een z.g. versnaperingenen een z.g. rokerskaart. Bijna drie miljoen mannen en ruim één miljoen driehonderdduizend vrouwen kozen de rokerskaart. Veel rookartikelen konden zij daar nadien niet op krijgen. Van de productie ging nu ca. een kwart naar de Wehrmacht toe en het Centraal Distributiekantoor moest bovendien regelmatig eontingenten afstaan aan het Reichskommissariat, de Rüstungsinspektion, de NSB, het rijks
Balkan
Centraal Disrriburiekanroor (CDK)
Disrriburie
Handel (Nederland)
Industrie
Italië
Nationaal-Socialistische Beweging (NSB)
Oekraïne
Reicbskommissariat
Rüstungsinspektion Niederlande
Rijks-inkoopbureau
Tabaksindustrie
Verenigde Staten
Zwarte handel/markt
TEKORT AAN SIGAREN EN SIGARETTENinkoopbureau, de Nederlandse Arbeidsdienst en de werkverruirningskampen. Eind '42 ontvingen de detaillisten nog maar 13 % van de vroegere hoeveelheid sigaren en 27% van de vroegere hoeveelheid sigaretten; een jaar later waren die percentages tot 6 en 22 gedaald.