Het was, al in de vooroorlogse jaren, gebruik geweest dat in de Schutz haftantrag ook werd aangegeven, hoe 'gevaarlijk'
de betrokken gevangene was. Daarmee correspondeerde dan het voorstel: de indiener kon voorstellen dat aan de betrokkene bijvoorbeeld zes maanden, of een jaar, of onbepaalde tijd Schutzhaft opgelegd werd. Men ging (niet bekend is, sinds wanneer) drie opklimmende gradaties in de Schutzhaft onderscheiden: I, II en III,
en III,
III, en op grond daarvan bepaalde Himmler eind '40 dat voortaan ook drie soorten concentratiekampen onderscheiden zouden worden. Heydrich deed daar mededeling van in een rondschrijven d.d. 2 januari' 4I. 1 Tot Stufe I ('[/,iralle urenig belasteten und unhedingt besserungsjahigen Schutzhäftlinge, ausserdem [iir Sonderjálle und Einzelhaft') behoorden Dachau, Sachsenhausen en Auschwitz I (eennieuw concentratiekamp, begin '40 opgericht). Stu[e I kende ook nog een Stu[e Ia ('frtr alle alten und bedingt arbeitsjáhigen Schutzhäftlinge, die noch in Heilkräutergarten beschäftigt uierden kó'nnen'): Dachau; Himmler verwachtte wonderen van die 'Heileráuter' en bij Dachau bezat de Deutsche Versuchsanstalt [ür Ernáhrung und Verpfiegung er een kwekerij van. Bij Stufe II ('[ür schu/erer belastete, jedoch 110ch erziehungs und besserungsfahig« Schutz häftlinge') waren Buchenwald, Flossenbürg, Neuengamme en Auschwitz II ingedeeld - dat laatste kamp, Birkenau (wij zullen het als regel met die naam aanduiden"), bestond nog niet maar er was al wel tot de oprichting besloten, waarbij wij nog aantekenen dat toen ook al vaststond dat Bitkenau de plaats zou zijn waar men enkele miljoenen Joden door vergassing om het leven zou brengen. Tenslotte was er dan Stu[e III: '[iir schwer belastete, insbesondere aucli gleichzeitig kriminell vorbestrafte und asoziale, d.h. kaum noch erziehbare Schutzhäftlinge'; daartoe behoorde slechts één kamp: Mauthausen,