Wie van die Kapo's zou Lagerältester worden? Chmielewski hakte de knoop door: toen hij alle Kapo's bijeen had, ging hij na wie het langst in concentratiekampen gezeten had. Dat bleek de Duitse politieke gevangene Karl Lennertz te zijn: een drie-en-veertigjarige communist uit het Ruhrgebied die toen al bijna tien jaar in diverse concentratiekampen opgesloten was geweest, van '36 af in Sachsenhausen. Lennertz werd dus Lagerältester. Hij was een fatsoenlijke, moedige en ijzersterke kerel - hij was eind '38 zwaar gestraft (vijf-en-twintig stokslagen, vijf uur Baumhángen en zes maanden Strafkommando) omdat hij als Blockältester Joodse gevangenen in bescherming genomen had. In Vught deed hij, soms met succes en steeds met groot risico, zijn best om de ergste knuppelaars onder de Kapo's posities te geven waar zij minder kwaad konden doen; hij weigerde gezagsfuncties toe te vertrouwen aan de vroegere gevangenen-gezagsdragers uit Amersfoort onder wie Hurkmans, Eegdeman en van Es, van wie hij gehoord had hoe zij zich misdragen hadden, en hij deed nooit voorstellen om bepaalde gevangenen te straffen. Er werd als gevolg van dat alles stevig tegen hem geïntrigeerd. Na een maand of zes, vermoedelijk medio juli '43, gebeurde het volgende. De gevangenen hadden een voetbal bemachtigd, maar toen zij op een zondagmiddag (dan werd er niet gewerkt) daarmee aan het voetballen waren, pakte een SS' er de bal af: de SS' ers wilden er mee spelen. Lennertz liep op de SS'er af en nam hem de bal uit handen, zeggend dat deze voor gevangenen, niet voor SS'ers bestemd was. Na dit incident liet Schutzhaft lagerführer Ettlinger hem vallen (Lennertz werd prompt naar een als 'zwaar'