Als Durchgangslager begon Theresienstadt te functioneren in januari '42: de eerste transporten Tsjechische Joden kwamen er toen aan om grotendeels doorgezonden te worden. Enkele maanden later verdween het garnizoen en werden alle oorspronkelijke bewoners geëvacueerd. In juni arriveerden er grote Jodentransporten uit Berlijn, München, Keulen en Wenen: het Altersghetto nam vaste vorm aan. De bedoeling van de Duitsers was namelijk, Joden die vijf-en-zestig jaar of ouder waren, of die in de eerste wereldoorlog hoge militaire onderscheidingen gekregen hadden, of die zich in andere opzichten voor Duitsland verdienstelijk hadden gemaakt (allen mèt hun echtgenoten en eventuele jonge kinderen) niet onmiddellijk naar de vernietigingskampen te sturen, maar in een Altersghetto op te nemen: Theresienstadt. Dat had evidente voordelen: de Joden zouden onderling strijd gaan voeren om naar Theresienstadt, niet naar het onbekende oosten, gedeporteerd te worden, men kon de leidingen van wat wij nu maar 'de Joodse Raden'
zullen noemen een beloning in het vooruitzicht stellen (vertrek naar Theresienstadt), men kon bij voorkomende gelegenheid het Altersghetto aan buitenstaanders tonen, en men mocht voor het overige vertrouwen dat de bejaarden in Theresienstadt spoedig te gronde zouden gaan. Dat, zoals wij in deel 6 reeds vermeldden, Zöpf in oktober' 42 in een notitie welke hij na een met Eichmann gevoerd telefoongesprek schreef, Theresienstadt als een 'Propaganda lager' aanduidde;' geeft precies aan, hoe het kamp door de organisatoren van deEl1dlös~mg gezien werd.